Kimdir Edebiyatın Renkleri?

Ben Mavi. Kendimi Mavi kadar sonsuz gördüğüm için maviyi seçtim. Kuşkusuz Mavi olmamda deniz sevgimin payı büyük bir yere sahip. Denizden ve gökyüzünden huzur duymayan insan olur mu hiç?
Ben Turuncu. Günbatımı Turuncusuyum hatta. Belki de Gündoğumu ona daha karar  vermiş değilim. Her insan gündoğumu ya da günbatımı izlemek ister bana göre. İzlemeyi  sevmeyen insan hayattan nasıl keyif alır sizce?
Ben Yeşil. Tabiattadır bütün gizemim ve açıklığım. Bütün canlılara kucak açmayı severim. Canlılar stres atmaya beni tercih ederler. Huzur verdiğimden eminim. Yeşil olmasaydı tabiat ana hangi rengi daha çok kullanacaktı?
Ben Kırmızı. Tutkunun, Aşkın ve Hırsların rengi... Her canlıda varım ben. İnsanlık bu işi fazla abarttı. Elimden gelse onları durdurmaz mıydım?
Ben Beyaz. Berraklığın ve temizliğin rengi. Canlıların bütün güzellikleri benim içimde saklı. Sadece canlılar olduğunu sanmayın, tabiat ananın da aynı şekilde. Öyle olmasaydı kar nasıl beyaz yağardı?
Ben Sİyah. Kötü duyguların rengi olduğumu söylerler. Buna çok fazla gücenirim çünkü kötülüklerin rengi olmayı bırakın; insanın yalnızlığının, acısının, hüznünün rengiyim. Acı çekmeyen insan, insan olabilir mi hiç?
Ben Sarı. Dünyanızı ısıtan Güneş'in rengiyim. Bu fazla klasik bir tabir oldu. Sadece Güneş'in değil, sizin içinizdeki bütün neşenin de sahibiyim. Severek yediğiniz meyveler de benim rengime sahip. Söylesenize Güneş olmasaydı bu evrende nasıl ısınacaktınız?

Edebiyatın Renkleri bildiğiniz üzere bu kadar değil. Edebiyat sonsuzluk sanatıdır. Edebiyat ile meşgul olan kişi, kimsenin göremediğini görme yetisine sahiptir. Edebiyat insanları göz ile görmenin yanında kalp ile görme yeteneğine de sahiptir.

  Özlemek için Nazım var...
  Mavi için Edip...
  Rakı için Can Yücel...
  Sevda için Ahmed Arif...
  Bazen ''Özledim'' diyemezsin; ''Nazım okuyorum'' dersin...
  ''Ben Nazım okuyorum sen ne yapıyorsun?''