Aşkın Gelişi ve Gidişi

Soguk bir Sinop aksamiydi. Yatagimda uzanmis kitap okuyor ve kahvemden bir yudum aliyordum. Kafamda aniden bir dusunce belirdi. Bu aksam niye her aksam yaptigim ritüel haline gelmis davranislar yerine baska seyler aramiyordum. Ustumu giyindim ve disari ciktim. Aşıklar'dan baslasim yurumeye. Iskelede balik tutan insanlari izledim. Sanırım bu sehir icin yapilacak en guzel faaliyet bu olmaliydi. Oradan gecip Karakum tarafina yurumeye basladim. Sessizlik, bolca mavi ve huzur. Her sey bundan ibaretti. Sakindim hic olmadigim kadar. Iste her sey o an oldu. Tanimadigim ve adinin Pera oldugunu soyleyen uzun saçlı, uzun boylu bir erkek beni durdurdu. Tanismak istedigini ve buluşma teklif etmisti. Sustum, aklımda ve kalbimde ona karşı hicbir sey oluşmamıştı
.
.
Sinop'a geleli 2 ay olmuştu. Alisabilme adina yapilabilecek bütün seyleri yapmıştım. Bunlarin en büyüğü Karakum'da bir saat yurumekti. Denize açtım ve burada yeterince doyuyordum. Yürüdüm eski Ada Otel'in oraya kadar. Geri donmeye baslamistim. Etraf issiz ve sonbahar sessizligi kaplamisti her yeri. Güneş erken battığı icin zifiri karanlik bir hava vardı. Kutuphanenin oraya yaklastigimda hayat bir an durdu sanki. Gözleri hic gormedigim kadar güzel, saclarinin kizilligi geceyi aydinlatan, teninin naifligi disaridan belli olan bir kadin gördüm. O an zamanin benim icin ilerlemedigini hissettim. Yanimdan sessizce gecerken onu durdurdum. Adinin Peri olduğunu söyledi. Adiyla bir insan bu kadar uyumlu olabilir mi diye düşündüm. Peri kızını andırıyordu. Onu tanimak istedigimi ve niyetimin kotu olmadığını soyledim. Sustu ve durdu. Yarin ayni saatte gorusuruz diyerek yanimdan sessizce uzaklasti

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İnsan Hatırlar

               İnsan hatırlar buna inanıyorum. Geçmişe dönüp baktığımızda ne saçma şeylere üzülmüşüz, gözyaşı dökmüşüz. İnsan mutluyken yahut dipteyken hatırlar. Kendimden örnek vermek gerekirse hayatta ''keşke'' diyebileceğim bir şey olmadığı için mutluyum. Bazen hayatım film şeridi gibi gözümün önünden geçiyor. Sadece şaşkınlıkla ''yok artık, daha ne olabilir ki? '' diyerek izliyor gibiyim. Evleneceğim aklıma bile gelmezdi. Oysa benim yalnız başıma yaşlanınca bile planım vardı. Galiba en çok neyden korkuyorsak ve asla diyorsak başımıza geliyor; artık buna inanıyorum. Uzun zamandır yazmıyorum. Kendimi körelmiş bir sanatkar gibi hissediyorum. Yazmak rahatlatıyor. İnsanın içe dönmesini sağlıyor hatta kendine bile itiraf edemedikleri yazarken aklına geliyor. Tıpkı benim geldiği gibi.               Bazen sebepsiz yere kendimi yorgun hissediyorum. Düşünüyorum o kadar düşünüyorum ki kendimi soyutluyorum. Bun...
Devamı

Insan ayni yerden iki kere kırılmaz

Hayatta bazı şeyler beklemediğimiz anda olur. Kimimiz kader deriz buna kimimiz tesadüf. Ben tesadüf demeyi tercih ederim. Nitekim her ikisi de ayni anlama geliyor. Her şey çok aniden ve kendiliğinden gelişmişti. Ne düşüneceğimi bile sorgulamaya fırsatım olmamıştı. Sonbaharın hüznü üzerimizdeydi. Gönül kapım ardına kadar kilitli, korkularım bütün hislerimin üzerindeydi. Seni gördüğüm ilk an böyle olacağını bilemezdim... Yıl 2017 ve aylardan Ekim. Her zaman yaptığım alışkanlıklara ve alıştığım hayata devam ediyordum. Onu gördüm ve ne hissedeceğimi bilemedim. Elim ayağım birbirine dolandı deyimi gerçek oldu adeta. Güzel gidiyordu her şey. Masum bakışmalar, tatlı gülümsemeler derken günler geçiyordu. Sonbaharın dengesizliği de üzerimizdeydi. Havanın bir güzelleşip bir kötüleşmesi insanın ruhanî durumunu da dengesizleştiriyordu. Mutlu olduğum nadir anlardan biri seni görmem oluyordu. Ta ki beklemediğim haberi alana kadar. Ilk başta kendime kızdım. Neden bu kadar güzel sevdin diye. Daha so...
Devamı

Kimdir Edebiyatın Renkleri?

Ben Mavi. Kendimi Mavi kadar sonsuz gördüğüm için maviyi seçtim. Kuşkusuz Mavi olmamda deniz sevgimin payı büyük bir yere sahip. Denizden ve gökyüzünden huzur duymayan insan olur mu hiç? Ben Turuncu. Günbatımı Turuncusuyum hatta. Belki de Gündoğumu ona daha karar  vermiş değilim. Her insan gündoğumu ya da günbatımı izlemek ister bana göre. İzlemeyi  sevmeyen insan hayattan nasıl keyif alır sizce? Ben Yeşil. Tabiattadır bütün gizemim ve açıklığım. Bütün canlılara kucak açmayı severim. Canlılar stres atmaya beni tercih ederler. Huzur verdiğimden eminim. Yeşil olmasaydı tabiat ana hangi rengi daha çok kullanacaktı? Ben Kırmızı. Tutkunun, Aşkın ve Hırsların rengi... Her canlıda varım ben. İnsanlık bu işi fazla abarttı. Elimden gelse onları durdurmaz mıydım? Ben Beyaz. Berraklığın ve temizliğin rengi. Canlıların bütün güzellikleri benim içimde saklı. Sadece canlılar olduğunu sanmayın, tabiat ananın da aynı şekilde. Öyle olmasaydı kar nasıl beyaz yağardı? Ben Sİyah. Kötü duygul...
Devamı